قرارداد حداقل دو طرف دارد طرف قرارداد ما ممکن است شخص حقیقی باشد یا شخص حقوقی، پیش از عقد قرارداد باید در خصوص طرف مقابل بررسی هائی انجام شود. برخی از این اقدامات در مورد اشخاص حقیقی و حقوقی یکسان است و بعضی دیگر فقط درباره یکی از این دو نوع باید به عمل آید.
قرارداد یا عقد طبق ماده 183 قانون مدنی عبارت است از اینکه: یک یا چند نفر در مقابل یک یا چند نفر دیگر تعهد به امری نمایند و مورد قبول آنها قرار گیرد.
توافق دو یا چند نفر جزء اصلی تعریف قرارداد است، برای مثال در خرید ملک یا آپارتمان دو نفر توافق میکنند که یکی (فروشنده) ملک خود را به دیگری (خریدار) بدهد و دیگری در قبال آن پولی به فروشنده پرداخت کند.
یعنی در اثر انعقاد قراردادهای داخلی بین دو نفر یا چند نفر، رابطه حقوقی ایجاد شده و آن را در مورد یک موضوع خاصی به یکدیگر مرتبط می‌کند. بنابراین، هر نوع توافق بین دو یا چند طرف در موضوعی خاص که دارای اثر حقوقی باشد را می‌توان (( قرارداد)) نامید. موضوع قرارداد گاهی ایجاد نوعی حق و تکلیف است و گاهی شناسائی، تغییر، اسقاط و یا انتقال آن دو.
قراردادها از حیث تابعیت اشخاصی که آن را منعقد میکنند به دو نوع، قراردادهای داخلی و بین المللی تقسیم می‌شود که نوع اول در قلمرو حقوق داخلی ونوع دوم تحت حاکمیت حقوق بین الملل قرار دارد. هریک از عقود و قراردادها موقعی دارای آثار قانونی هستند که شرایط اساسی برای صحت معامله را داشته باشند. بر طبق قانون مدنی ایران ( ماده 190) شرایط صحت معامله عبارتند از: 1- قصد طرفین و رضای آنها 2- اهلیت طرفین 3- موضوع معین که مورد معامله باشد و4- مشروعیت جهت معامله
قراردادهای داخلی انواع بسیار متنوعی دارند که برخی از انواع این قراردادها را می‌توان اینگونه فهرست کرد:
قراردادهای پیمانکاری، مهندسی و صنعتی
قراردادهای سرمایه گذاری و تأمین منابع مالی
قراردادهای نمایندگی
قراردادهای تجاری و بازرگانی
قراردادهای انتقال فناوری
قراردادهای تحقیق و توسعه
قراردادهای استخدامی
قراردادهای اجاره
قراردادهای بانکی و بورس
قراردادهای خدماتی
قراردادهای فناوری اطلاعات (IT)
قراردادهای سینمایی و هنری
قراردادهای مشارکت
قراردادهای بیمه
قرارداد مالکیت فکری و معنوی
قراردادهای حمل و نقل
برای تنظیم قراردادی جامع لازم است وکیل متخصص در رشته حقوق مرتبط در کنار کارشناسان نسبت به تهیه قرارداد اقدام نماید.
.png)
.png)
